ROZDZIAŁ XXVI

      Witam wszystkich. Od razu przepraszam za małe spóźnienie, wiem że przyzwyczaiłem was, że już o północy był rozdział, ale wczoraj miałem niewielką imprezę i mówiąc szczerze, nie byłem w stanie po niej nic już zrobić :P

          Także teraz bez zbędnego przeciągania, zapraszam do lektury :)

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ponieważ drugi dzień świąt Hinata spędzała u rodziny brata swojego ojca, toteż Naruto mógł dokończyć to, co zaczął jeszcze przed świętami. Uwijał się niezwykle szybko, gdyż na dokończenie spraw miał tylko jeden dzień. Patrząc na jego poczynania, odnieść by można wrażenie, że spodziewa się przynajmniej wizyty samego prezydenta. Pucował mieszkanie tak dokładnie jak tylko umiał i po paru godzinach można było powiedzieć, że u chłopaka pachnie nowością.

            Naruto stał na środku swojego pokoju, dumny ze swojej pracy i rozglądał się jeszcze, starając się doszukać jakichś niedociągnięć. Gdy był już całkowicie pewien, że wszystko jest w porządku, postanowił, że zmieni nieco położenie, niektórych mebli. Dosunął niewysoki stoli do łóżka i rozłożył blat, tak że teraz wzdłuż mogły usiąść spokojnie cztery osoby. Dwa fotele powędrowały, jeden na przeciwległą stronę kanapy, drugi znalazł się przy krótszej krawędzi stołu, przodem do drzwi. Po przeciwległej stronie ustawił krzesło i dwa dodatkowe po przeciwnej stronie kanapy, obok drugiego fotelu. Musiał je pożyczyć od Konohamaru, a właściwie jego rodziców, jednak ci użyczyli mu mebli bez najmniejszych problemów.

            Dobra, to jest powiedzmy w miarę dobrze. Konsolka niech sobie stoi, będzie źródłem muzyki. Naruto analizował każdy szczegół. Na szczęście do konsoli dało się podłączyć głośniki, toteż muzyka na jutrzejszy dzień była zapewniona.

            Gdy tak stał, usłyszał dzwonek do drzwi. Chłopak rzucił się do przedpokoju i jednym ruchem odblokował zamek i nacisnął klamkę.

            - Cześć Sakura i… o cześć Sasuke! – rzucił rozradowany Naruto – wpadłeś nam pomóc?

            - A ty myślisz, że miałem jakiś wybór? – odparł ciemnowłosy, wyraźnie zrezygnowanym głosem.

            - Nie marudź – odparła szybko Sakura – dostałeś dupy, to teraz przydaj się na coś – dodała szybko i weszła do mieszkania, witając się z zszokowanym blondynem.

            Podczas gdy obaj chłopcy stali jak wryci: Naruto ciągle w szoku, Sasuke czerwony z zażenowania, Sakura od raz przystąpiła do oceny wnętrza.

            - No ładnie, ale trzeba to troszkę przyozdobić – zwróciła się do chłopaków – będziecie tak stać, czy mi pomożecie?

            Sasuke tylko wywrócił ze zrezygnowaniem oczami i wszedł do mieszkania. Naruto dopiero teraz dostrzegł, że para przyniosła ze sobą duże naramienne torby.

            - Co w nich macie? – spytał blondyn wskazując na pakunki.

            - Przynieśliśmy już dzisiaj trochę jedzenia, no i Sakura uparła się, aby kupić te baloniki i jakieś tam inne pierdoły.

            - Nie pierdoły! – krzyknęła Sakura, wypakowując wspomniane rzeczy – przecież urodziny ma się raz w roku, niech Hinata zapamięta je jako kolorowe i wesołe.

            - Spoko, w każdym razie na moich nie chcę żadnych baloników.

            - Jak nie przestaniesz pieprzyć bez sensu, to możesz ich nie dożyć i wówczas baloniki nie będą twoim zmartwieniem.

            Naruto wywrócił oczami. Chyba szybciej by było, gdybym jednak robił to sam.

            - Dobra później będziecie się gzić, szkoda czasu – zarządził blondyn.

            Sasuke wyraźnie odetchnął z ulgą, nie miał ochoty na kolejną głupią grę słowną ze swoją dziewczyną. Kochał ją, ale ta momentami wyprowadzała go z równowagi. Szybko rozpakowali wszystkie torby, po czym Sakura zabrała część spożywczą i udała się do kuchni, gdzie rozpoczęła oporządzanie. Chłopcy zaś byli odpowiedzialni za nadmuchanie kilku balonów i udekorowania pokoju w urodzinowy klimat.

            - Masz coś ostrego? – spytał Sasuke, który mocował się z torbą na balony – oni to chyba z metalu robią te foliówki. Przecież te balony nie są kurwa ze złota.

            Naruto, który akurat montował na kredensie napis „Wszystkiego co najlepsze” odparł, żeby poszedł do kuchni, tam jest kilka ostrzy. Po chwili jego uszu dobiegły krzyki.

            - Odpierdol się! Nie widzisz, ze kroję!? Weź sobie inny.

            - Przymknij się, przecież ci go nie zjem! Mówię, że na chwile. Daj mi!

            - Ale ty namolny jesteś. Masz!

            Naruto już miał iść do kuchni i rozdzielić towarzystwo, gdy nagle znów usłyszał dzwonek. Ciężko wzdychając, zmienił trasę wędrówki i otworzył drzwi.

            - Cześć Naruto, przepraszam za spóźnienie. Co prawda Sai mnie podwiózł, bo sam jedzie po prezent, ale korki i w ogóle – Ino stała i gorączkowo się tłumaczyła – a co to za krzyki? – spytała, słysząc jak zza pleców chłopaka para znów się kłóci.

            - A… to… nic takiego. Sakura daje Sasuke coś tam i mam kłopot z ich rozdzieleniem – odparł szybko Naruto. Nie za bardzo zdając sobie sprawę z dwuznaczności swojej wypowiedzi.

            - Co takiego? Gdzie mu daje?

            - No w kuchni.

            - Ała Sasuke i patrz co zrobiłeś, krew mi teraz leci! – Wrzasnęła Sakura.

            - Istny krwotok. Podczas okresu krwawisz bardziej i jakoś nie umierasz – dodał z ironią chłopak.

            Ino szybkim krokiem weszła do mieszkania, mijając zdezorientowanego blondyna, dla którego dzień zapowiadał się na pełen wrażeń. Blondynka skierowała kroki do kuchni gdzie jak się okazało Sasuke opatrywał palec Sakury.

            - Cześć wam. Nie przeszkadzam? – przywitała się nieśmiało Ino.

            - Cześć – odpowiedzieli zgodnie – nie spoko, tylko Sasuke jak zwykle jest brutalny – dodała szybko Sakura.

            - Shut up – odparł chłopak, który zakleił ranę plastrem – no dobra, nie wykrwawisz się już.

            Ino spadł kamień z serca. Właściwie co ona sobie wyobrażała, że ta dwójka w kuchni Naruto, który jest w pokoju obok? Freud miał chyba rację, wszystko sprowadza się do jednego.

            Po chwili do kuchni wszedł sam gospodarz:

            - Dobra kochani, koniec wygłupów – rzekł stanowczym głosem.

            Cała trójka spojrzała na blondyna.

            - A co ty taki nerwowy, spokojnie, zdążymy ze wszystkim – rzuciła szybko Sakura.

            - Dokładnie – dodała Ino – Hinata tak cię kocha z tak naiwną miłością, że mógłbyś nic nie zrobić, a ona i tak będzie szaleć za tobą – po tych słowach obie dziewczyny zaśmiały się.

            Naruto przybrał naburmuszoną minę, ale już nic nie odparł, tylko machnął ręką i wyszedł z kuchni, chcąc dokończyć dekorowanie.

            - No już nie bocz się tak, pomożemy ci – krzyknęła Sakura za plecami chłopaka.

            Po godzinie wszystko było gotowe. Zarówno posiłki jak i pokój. Pozostało tylko następnego dnia dokonać ostatnich zakupów. Sasuke spoglądał na wszystko z charakterystycznym dla siebie spokojem. Z początku uważał, że to głupi pomysł, bo takie dekoracje to dobre dla dzieci. Widząc jednak że wystrój w finalnej, nie przesadzonej formie i wiedząc że Hinata lubi gdy wokół jest dużo kolorów, stwierdził, że blondyn pierwszy raz od dawna miał dobry pomysł.

* * *

            Następnego dnia, Naruto dokonał wspomnianych już zakupów i wykonawszy kilka telefonów udał się do domu Sasuke, któremu zostawił zapasowe klucze do swojego mieszkania. Jego zadaniem było dopilnować, aby goście wstrzymali się z pałaszowaniem jedzenie do przybycia blondyna ze swoją ukochaną.

            Naruto po wizycie w domu Uchihy, skierował się wprost na przystanek i po chwili jechał już do posiadłości rodziny Hyuga. Dawno nie pamiętał, żeby się tak przejmował, właściwie nigdy tak mu nie zależało. Hinata dała mu tyle ciepła, chciał jej to wynagrodzić, chociaż w taki sposób. Zebrać jej przyjaciół w jednym miejscu, zorganizować wspólną imprezę. Na początku planował wynająć lokal, jednak te które oferowały wynajem, oferowały cenę lekko mówiąc, zaporową. Z tego też powodu, postanowił że zamiast bawić się w kluby, zorganizuje imprezę u siebie. Bał się, że zaproszeni odmówią, ale wszyscy przyjęli zaproszenie. Nawet Kiba, z którym co prawda relacje uległy zmianie, ale pewne blizny zostały i czy kiedyś znikną, tego sam Naruto nie wiedział. Powiedział sobie jednak, że dla Hinaty przysłoni je kawałkiem materiału i zapomni o nich.

            Tak rozmyślając, dojechał do domu ciemnowłosej. Wysiadłszy z autobusu, podszedł do bramy i nacisnął przycisk domofonu. Przez dłuższą chwilę nikt nie odbierał, aż w końcu usłyszał znajomy głos w głośniku:

            - Słucham.

            - Cześć piękna, zabieram cię z domu na długo, więc niech rodzice nie czekają – odparł wesoło chłopak.

            Hinata zachichotała cicho i poprosiła Naruto, aby ten wszedł do środka, jednak on stwierdził, że poczeka na zewnątrz.

            Gdy tak stał i czekał na dziewczynę, dopiero teraz zorientował się, że jak na tą porę, jest niezwykle ciepło. Dzień 27 grudnia, jakby specjalnie na tę okazje, jaką były urodziny niebieskowłosej, postanowił obdarować solenizantkę i jej przyjaciół, ciepłymi promieniami słońca, które powoli topiły śnieżną pierzynę. Gdyby nie to, że jeszcze duże pokłady śniegu spoczywały tam gdzie zwykle jest trwanik, zalegały przy chodnikach oraz w ogródkach, można było odnieść wrażenie, że powoli zbliża się wiosna. Niestety do niej jeszcze daleko.

            Naruto z tej zadumy wyrwało objęcie wokół jego szyi i delikatny zapach perfum, które tak dobrze znał. Chłopak odwrócił się do Hinaty i gdy tylko ujrzał jej białe oczy, obdarował ją pocałunkiem na powitanie.

            - No nareszcie – rzucił złośliwie – ile można się malować?

            - Jakie nareszcie? – spytała naburmuszona Hinata – a ty uważasz, że ja się stroję dla kogo?

            - A kto cię tam wie – zaśmiał się chłopak – mało to się kręci wokół ciebie?

            - I na pewno bardziej docenią moje starania – rzuciła z grymasem Hinata.

            - Jeśli lubisz bezzębnych… – odparł spokojnie Naruto.

            Hinata nic nie odparła tylko przylgnęła do Naruto. Lubiła się z nim droczyć choć niezbyt długo. Siedząc na przystanku w oczekiwaniu na autobus umilali sobie czas rozmową. Naruto co jakiś czas spoglądał ukradkiem na zegarek. Dochodziła godzina siedemnasta.

        Mam nadzieję, że wszystko będzie ok. Myślał w duchu Naruto. Nic nie podejrzewająca Hinata, była przekonana, że chłopak zabiera ją na urodzinową kolację, w końcu zabronił jej cokolwiek jeść tego dnia. Jakby po świętach w ogóle jeszcze myślał o jedzeniu.

Po długich oczekiwaniach nadjechał autobus, który zawiózł oboje na osiedle gdzie mieszkał blondyn. Gdy wysiedli i zaczęli się kierować w stronę bloku chłopaka, Hinata spojrzała pytająco na niego. Naruto jak to zwykle w takich sytuacjach, zrobił głupią minę i plącząc się w zeznaniach, powiedział w końcu, że zapomniał portfela z domu. Ciemnowłosa uśmiechnęła się ciepło:

- Moj głuptasek. Czasem mam wrażenie, że jakbyś miał odkręcaną głowę to też byś jej zapomniał – zaśmiała się dziewczyna.

- Tak chyba tak, na szczęście trzyma się solidnie na karku – odparł z uśmiechem chłopak, klepiąc się po szyi – wejdźmy na chwilę, zabiorę portfel i obiecuję już zero wpadek.

Dziewczyna przytaknęła, a ciepły uśmiech nie schodził z jej twarzy. Była szczęśliwa, w końcu spędzi swoje urodziny z osobą, którą kocha.

Para szybko dotarła do mieszkania chłopaka. Naruto szukał kluczy do drzwi, jednak był tak podekscytowany, że ręce trzęsły mu się niesamowicie. W końcu dobył pęk, z wewnętrznej kieszeni płaszcza i otworzył drzwi, przepuszczając dziewczynę pierwszą. W przedpokoju było ciemno, jedyne światło jakie docierało, miało źródło w kuchennych okien, które wpuszczały słabe promienie słońca. Drzwi do pokoju były zamknięte, stąd taka ciemność w przedpokoju. Naruto wszedł za dziewczyną i zamknął za sobą drzwi.

- Kochanie, to wejdź do pokoju, ja popatrzę czy w kuchni nie leży, bo się trochę spieszyłem – rzucił Naruto pospiesznie.

Hinata kiwnęła głową i otworzyła drzwi. Gdy tylko skrzydło się uchyliło i ciemnowłosa weszła nieco do środka, została natychmiast otoczona przez kilka osób, którzy chórem wykrzyczeli.

- Wszystkiego najlepszego Hinata!!

Dziewczyna stanęła jak wryta. Była tak zszokowana, że na początku nie wiedziała co się dzieje, dopiero gdy zaczęła rozpoznawać poszczególne twarze, a dodatkowo w oczy rzucił jej się teraz, wiszący na szafie napis (ten który Naruto wywieszał wczoraj rano) dotarło do niej co się właśnie wydarzyło. Mimo, że ciągle w lekkim szoku poczuła jak jej serce wypełnia radość. Byli tutaj wszyscy jej najbliżsi przyjaciele: Sakura, Ino, Sai, Shino, Sasuke i nawet Kiba. Nagle poczuła jak, ktoś obejmuję ją w talii od tyłu i przyciska do siebie.

- To jeszcze raz wszystkiego najlepszego skarbie – usłyszała cichy, ciepły głos swojego ukochanego, który przytulał się do niej.           

- Hinatka moje ty skarbie – pierwsza wyrwała się Sakura, która podskoczyła do Hinaty, gdy tylko blondyn się od niej odkleił i uściskała przyjaciółkę.

- Dziekuję Sakura i... – rzekła jeszcze nie pewnie Hinata – i wam również dziękuję, że pamiętaliście.

- Uwierz mi, nawet gdybyśmy chcieli, ten młokos za tobą nie pozwoliłby nam zapomnieć – rzucił spokojnie Sasuke, na co reszta roześmiała się serdecznie.

Każdy po kolei podszedł do solenizantki, żeby złożyć życzenia i oczywiście wręczyć prezent. Na końcu kolejki stał młody Inuzuka. Gdy podszedł do ciemnowłosej:

- Co ja ci mogę życzyć Hinata – zaczął niepewnie Kiba – niech ci się wiedzie tak jak do tej pory – dodał z uśmiechem wręczając dziewczynie, niewielki pakunek.

- Dziękuję Kiba – odparła dziewczyna i uściskała po przyjacielsku młodego Inuzukę.

Gdy wszyscy już złożyli swoje życzenia Hinata odłożyła prezenty na miejsce pod oknem. Gdy się odwróciła od razu odnalazła wzrokiem Naruto, który stał oparty o ścianę i przyglądał się jej z uśmiechem. Ciemnowłosa podeszła do niego i bez zastanowienia przytuliła najmocniej jak potrafiła. Była mu wdzięczna i żadnym opisem nie odda się tego, jak bardzo. W tym czasie Sakura, Sasuke oraz Shino, poszli do kuchni, skąd poprzynosili tacki z jedzeniem. Dania były przeróżne, począwszy od zwykłych przekąsek w postaci kanapek, a skończywszy na ciepłych posiłkach. Nie zabrakło oczywiście, jak zawsze na tego typu imprezach, alkoholu. Przodowało wino, ale fani mocniejszych trunków również znaleźli coś dla siebie.

            Naruto uruchomił konsole i po chwili w pokoju grała muzyka. Z początku cicho brzmiały jazzowe i bluesowe utwory, nadając klimat dla konwersacji, które od czasu do czasu były przerywane salwami śmiechu. Tematy były równie przeróżne jak jedzenie.

Naruto siedział w fotelu i trzymał na swoich kolanach Hinatę, która upiwszy nieco wina, zrobiła się bardziej otwarta i rozmowna. Sasuke z Sakura od czasu do czasu sprzeczali się o drobne pierdoły czym rozbawiali resztę. Sai, jak to określiła Ino, niczym prawdziwy gentleman usługiwał swojej kobiecie, która wynagradzała go pocałunkami w policzek. Nawet spokojny do tej pory Shino, włączał się często do rozmowy, sypiąc ciekawymi, tudzież wesołymi anegdotami. Jedyną osobą, która sprawić mogła wrażenie, będącej myślami gdzieś na uboczu, był oczywiście Kiba.

Inuzuka sprawiał momentami wrażenie nieobecnego. Nie był obrażony czy zniesmaczony, że tu musi przebywać. W jego umyśle ciągle toczyła się walka – stare spojrzenie na wszystko kontra nowe. Co chwilę zerkał na swoją przyjaciółkę i Naruto, którzy śmiali się razem z innymi. Nie czuł zazdrości o nią, pogodził się już z tym, że nie będą razem, ciągle jednak nie mógł pojąć co ona w nim widzi. Kiba sprawiał wrażenie jakby zagubionego. Przez całe życie miał to czego chciał. Wystarczyło, że poprosił rodziców, a oni spełniali jego zachcianki. Myślał wtedy, że jest szczęśliwy. Teraz spogląda na blondyna, który całe życie nie miał prawie nic, o wszystko musiał się starać. Mimo to wydawał się szczęśliwy. A więc czym takim jest szczęście?

Inuzuka poczuł, że musi za potrzebą toteż wyszedł na chwile do łazienki. Gdy wrócił z powrotem do, towarzystwo dalej wesoło dyskutowało. Sakura opieprzeła właśnie Sasuke, że pije za dużo i przez to w nocy mu nie stanie, czym drugi raz dzisiejszego dnia oraz ogólnie w życiu zawstydziła ciemnowłosego. Kiba uśmiechnął się na tą scenę i podszedł do konsoli, która wydobywała z wirującego w niej krążka, dźwięki muzyki. Obok niej leżało kilka innych albumów, które Kiba zaczął leniwie przeglądać. W pewnej chwili w oko wpadła mu jedna z płyt LED-Zeppelin. Bardzo lubił ten zespół to też zaczął się przyglądać tej płycie i zatanawiać, dlaczego nie ma jej w swojej kolekcji:

- Lubisz Zeppelinów? – zabrzmiał głos za jego plecami.

Kiba odwrócił się i ujrzał jak para niebieskich oczu wpatruje się w niego. Jednak nie było w nich nienawiści ani niechęci. Właściwie trudno powiedzieć, jakie uczucia skrywały oczy. Jakby zwykłą sympatię. Szatyn spojrzał znów na płytę i odłożył ją na stolik. Czuł się dziwnie stojąc tak przed Uzumakim w jego domu.

- Tak nawet bardzo, akurat wpadła mi ta płyta w oko. Będę ją musiał kupić przy najbliższej okazji – odparł niepewnie chłopak, pokazując na pudełko z krążkiem.

- Mogę ci pożyczyć jeśli chcesz. Co prawda dzisiaj w pół godziny można pobrać każdy album, ale niektóre zespoły słucha się lepiej na oryginałach – rzekł Naruto uśmiechając się przy tym i podchodząc bliżej.

- Na przykład to – dodał wyjmując ze niewielkiej sterty, klasyk jeśli chodzi o muzykę lat 60-tych The Animals – pamiętam jak się z gościem w komisie targowałem o nią dobre pieć minut, aby mi ja sprzedał.

Kiba popatrzył na Naruto. On wystarczyło, że wszedł do sklepu i miał płytę jaką chciał. To samo z innymi rzeczami, dla niego było to naturalne. Uzumakiemu, zdawało się, sprawiała radość zwykły zakup, jakby to było jakieś wielkie wydarzenie. Inuzuka mógł sobie nawet dzisiaj iść sklepu i kupić co chciał, Naruto musiał najpierw zarobić. Stąd ta radość? Wszystko co osiągnął z takim trudem traktował jak swój mały sukces. Wie jak ciężko coś zdobyć, dlatego cieszy się tym jeszcze bardziej... Dlatego dba o to. Czy to w nim pokochała Hinata? Tą radość z życia i zaradność?

            Obaj stali kontynuując dyskusję na temat muzyki, w tym samym czasie Hinata dyskutowała z Ino i Sakurą. Sasuke, Shino i Sai – trójka panów S – siedzieli w milczeniu i powoli opróżniali kolejne kieliszki. W pewnym momencie ciemnowłosa, popijając wino rozejrzała się za swoim chłopakiem i ujrzała, jak ten rozmawia z Inuzuką. Obaj śmiali się od czasu do czasu i serce dziewczyny wypełniała radość na ten widok.

Więc to nareszcie koniec. Pomyślała i kamień spadł jej z serca, a twarz przyozdobił ciepły uśmiech. Naruto jest naprawdę niesamowity.

W pewnej chwili Sakura zerwała się ze swojego miejsca i podbiegła do Uzumakiego.

- Ty Naruś, może puść nam coś do tańczenia! Co ty na to?! Pokaż co tam masz! – nie czekając na odpowiedź, zaczęła grzebać w dyskografii chłopaka. Po chwili wyjęła krążek, na którym czarnym markerem było napisane „Imprezowe MP3”. Cóż za ambitny tytuł, ale może się nada. Pomyślała dziewczyna i niemal natychmiast, zastąpiła jedną płytę drugą. Przez chwilę słychać było jak czytnik dostraja się do nowej zawartości kieszonki napędu, a po chwili z głośników popłynęła klubowa muzyka, popularna w sobotnie wieczory. Ino i Sakura od razu zaczęły wyginać się na środku pokoju, przykuwając spojrzenia wszystkich chłopaków. Hinata podeszła do Naruto, który nawet jej nie zauważył.

- Możesz mi łaskawie powiedzieć, na co się tak patrzysz? – spytała naburmuszona.

- No na te… no… jak im tam – odparł nie odrywając wzroku od dziewczyn.

- Jak im tam? A moje imię chociaż pamiętasz, czy też wyleciało ci z głowy?

- Co za pytanie oczywiście, że pamiętam – odparł Naruto, ciągle wpatrzony w dziewczyny.

- No więc?

- No ta… no… ten.

Hinata przybrała złą minę, już miała coś powiedzieć, ale nie zdążyła gdyż przerwał jej pocałunek, który Naruto złożył na jej ustach.

- Naprawdę myślisz, że mógłbym kiedykolwiek o tobie zapomnieć? – spytał, patrząc jej prosto w oczy. Kochała ten jego ciepły błękit, który sprawiał, że czuła się tak dobrze przy nim.

Hinata objęła chłopaka za szyję i pociągnęła na środek pokoju.

- W takim razie tańcz ze mną – zarządziła i po chwili dołączyli do tańczących dziewczyn.

Pokój chłopaka przypominał teraz klub nocny. Goście jedli, pili bawili się. Nawet Kiba, który do tej pory trzymał się na uboczu, bawił się z resztą w odbijanego. Wszyscy tańczyli do jednej muzyki, ale każdy prezentował swój odmienny styl. Naruto typowy Freestyle, jedynie co go hamowało to mała przestrzeń. Sasuke wykonywał spokojne ruchy co dziwne najlepiej wkomponował się w rytm muzyki. Shino ze swoim tańcem robota rozbawił Ino. Sai swoimi ruchami przypominał bardziej kobietę, ale jemu to w ogóle nie przeszkadzało. Kiba natomiast wariował, podskakiwał. U dziewczyn natomiast taniec odzwierciedlał ich osobowość, Hinata wykonywała spokojne acz zmysłowe ruchy, Sakura szalała niczym dzika pantera, a Ino na przemian, to wolno to szybko zmienna zarówno w życiu jak i na parkiecie.      Wszyscy bawili się wesoło do późnej nocy. Na szczęście sąsiedzi, którzy mieszkali pod podłogą blondyna wyjechali, toteż impreza obyła się bez awantur o naruszenie ciszy nocnej.

Dochodziła godzina trzecia w nocy. Goście zaczęli się powoli zbierać. Postanowili, jednak że wpierw pomogą trochę gospodarzowi w porządkach. Gdy mieszkanie było już jako tako ogarnięte, wszyscy zaczęli powoli zbierać się do wyjścia. Naruto razem z Hinatą, która dzisiaj nocowała u chłopaka żegnali po kolei przyjaciół. Sakura, która sprawiała wrażenie nie wyżytej dała jednoznacznie do zrozumienia Sasuke, aby szykował się na dalszą zabawę u niego w domu.

- Zaraz, zaraz jak to u mnie?!

- Bo u mnie są cienkie ściany, a ja lubię krzyczeć – odparła stanowczo Haruno.

- To sobie pokrzycz w lesie – Sasuke odpowiedział w swoim stylu.

- Dobrze, ale pod warunkiem, że będziesz na dole.

Sasuke nic nie odpowiedział, modlił się tylko, aby jego brat był dziś w pracy na nocnej zmianie. Naruto i Hinata zachichotali tylko, słysząc ich rozmowę. Sai postanowił zamówić taksówkę, która miała odwieźć Ino, ta jednak zaoponowała. Chciała, aby chłopak wrócił z nią i przy okazji zabiorą ze sobą Shino, który mieszka po drodze. Ostatni wychodził Kiba, po którego miał przyjechać ojciec. Uściskał na pożegnanie Hinatę, życząc jej jeszcze raz wszystkiego. Później pożegnał się z Naruto uściskiem dłoni i zdawało się, że lekki uśmiech zagościł na jego twarzy.

Po chwili wszyscy opuścili mieszkanie chłopaka. Jeszcze przez moment słychać było ich śmiechy na klatce schodowej, aż w końcu zapanowała cisza. Naruto zamknął drzwi od mieszkania i wrócił do Hinaty, która sprzątała kieliszki ze stołu. Blondyn podszedł do niej i objął ją w pasie.

- Zostaw słońce, ja jutro to posprzątam, to twoje urodziny przecież – powiedział i pocałował dziewczynę w skroń.

- Dobrze, ale sam nie będziesz sprzątał, bo urodziny miałam wczoraj – odparła z uśmiechem – tylko się trochę opłuczę.

Hinata zabrała kieliszki i udała się do kuchni gdzie odłożyła tylko naczynia do zlewu i po chwili była już w łazience. Naruto w tym czasie pościelił im łóżko. Akurat skończył jak dziewczyna wróciła do niego, zawinięta tylko w duży biały ręcznik. Naruto popatrzył na nią ukradkiem. Dziewczyna wydała mu się naprawdę atrakcyjna. Już jakiś czas mu się podobała, ale teraz jakoś inaczej, pożądliwie. Odganiając brzydkie myśli od siebie udał się do łazienki, aby również opłukać z siebie pozostałości dzisiejszego dnia. Prysznic działał na niego orzeźwiająco, początkowe zmęczenie minęło prawie natychmiast. Gdy skończył swój zabieg higieniczny, zawinął się w ręcznik i wyszedł z łazienki, kierując się wprost do pokoju. Hinata jeszcze nie spała, stała w oknie ciemnego teraz pomieszczenia i oparta łokciami o parapet wyglądała przez okno. Miasto wydawało się dzisiaj takie spokojne. W żadnym oknie nie paliło się żadne światło, wszyscy widać spokojnie drzemali. Naruto podszedł do dziewczyny i przylgnął od tyłu do jej ciała. Poczuł jej ciepło i przyjemny zapach. Dziewczyna wyprostowała się i przylgnęła do niego, pochylając głowę do tyłu i kładąc ją na ramieniu Uzumakiego. Jej drobne dłonie, oplotły jego palce i czuła jak przechodzą ją przyjemne dreszcze. Może to alkohol tak na nią działał. Może co innego, jedna poczuła jak jej serce zaczęło mocniej bić, a oddech stał się nierówny.

HENTAI (+18)

            Gdy dziewczyna oparła głowę na jego ramieniu, Naruto delikatnie musnął ustami jej szyję. Z początku nieśmiało całował ją, przesuwając się w górę i potem w dół. Słyszał jak oddech dziewczyny nieznacznie przyspiesza. Nie przestawał, całował szyję dziewczyny od czasu do czasu kąsając ją delikatnie. Schodził z pieszczotami niżej, do obojczyka dziewczyny, któremu także poświęcił uwagę. Jednocześnie wyswobodził ręce i delikatnie gładził nimi ramiona dziewczyny. Wędrował nimi w górę i w dół. Hinata rozkoszowała się tą chwilą i sama nie wiedząc kiedy zaczęła wykonywać delikatne, acz pełne ruchy biodrami, przylegając co jakiś czas bardziej do męskości Naruto, która twardniała z każdą chwilą. Ręce chłopaka powędrowała do tyłu i po chwili ręcznik dziewczyny opadł odsłaniając jej nagie ciało. Ciemnowłosa wyciągnęła ręce do tyłu i ułożyła je na biodrach Uzumakiego, przybliżając je do siebie. Poczuła jak jego twardy już penis, lekko ją uwiera. Szybkim ruchem zdjęła jego ręcznik i teraz oboje stali nadzy. Naruto przylgnął bardziej do dziewczyny. Nie ustawał w pieszczotach, dodatkowo posunął się nieco dalej i po chwili jego ręce krążyły po całym ciele dziewczyny. Po brzuchu, talii, ramionach, krągłych jędrnych piersiach. Czuł jak dziewczyna dostaje powoli gęsiej skórki, a jej sutki twardnieją. Delikatnie masował i ugniatał jej piersi. Po chwili dziewczyna odwróciła się twarzą do niego. Ich spojrzenia się spotkały, było w nich widać pożądanie, tak wielkie że nic nie mogło ich już zatrzymać. Po chwili ich usta złączyły się w długim namiętnym pocałunku. Dłonie tańczyły po ciele partnera, dostarczając kolejnych bodźców. Hinata stawała się coraz odważniejsza, zupełnie jakby nie była sobą. Jedną ręką zjechała nisko, do jego penisa. Z początku delikatnie muskała go opuszkami palców, potem coraz śmielej gładziła, aż w końcu ostrożnie go chwyciła i wykonywała powolne ruchy ręką.

            Nie zauważyli nawet jak zaczęli się przybliżać do łóżka, na które po chwili opadli, nie przerywając pocałunku. Hinata leżała na plecach. Naruto zszedł z pocałunkami niżej, do szyi, na której zatrzymał się na dłużej. Ciemnowłosa przymknęła oczy i gładziła chłopaka po głowie jedną ręką, a drugą po plecach. Naruto zszedł niżej. Ugniatając delikatnie jej piersi, drażnił językiem sutki. Sprawiał, że twardniały a skóra dziewczyny, pokrywa się gęsią skórką. Blondyn schodził coraz niżej, obdarowywał pocałunkami brzuch dziewczyny. Jednocześnie gładził dłońmi uda dziewczyny, powoli acz sukcesywnie zbliżając się do jej łechtaczki. Już nie tylko ręce, ale i usta pieściły okolice łona dziewczyny, która zaczęła delikatnie drżeć. Naruto wykonywał nieśmiałe powolne ruchy, najpierw dookoła, a potem Hinata poczuła jak jej łono jest poddawane pieszczotom. Uzumaki wykonywał powolne, delikatne ruchy językiem, z każdą kolejną minutą nieznacznie przyspieszał i nabierał pewności w swoich działaniach. Czuł jak dziewczyna drży coraz bardziej. Wczepiła swoje delikatne dłonie w jego włosy i mierzwiła je nieustannie.

            - Proszę wejdź we mnie… – rzekła cicho, ledwo słyszalnym głosem.

            Naruto podniósł głowę i po chwili zrównał się spojrzeniem z Hinatą. Jego penis delikatnie podrażniał jej łechtaczkę. Miał już wejść w nią, gdy Hinata lekko się zawachała.

            - Proszę, bądź delikatny… - chciała jeszcze coś powiedzieć, ale Naruto pocałował ją w usta.

            Najdelikatniej jak mógł wszedł swoim nabrzmiałym penisem w łono dziewczyny, która cicho jęknęła z bólu, a jej ciało wygięło się do tyłu. Naruto nie chcąc sprawiać jej bólu, poczekał aż pierwsze uczucie minie i tkwił bez ruchu. Po chwili ciemnowłosa zaczęła sama poruszać biodrami. Naruto wznowił ruch, powoli wchodził i wychodził z dziewczyny, wykonując płynne ruchy. Hinata z każdą kolejną chwilą odczuwała coraz mniejszy ból, a coraz większą przyjemność.

            Ich oddechy przyspieszyły. Hinata objęła rękoma chłopaka i przytuliła do siebie. Pragnęła go teraz całą sobą. Blondyn każdym kolejnym ruchem bioder dostarczał jej wspaniałych doznań. Po pewnym czasie postanowiła, że teraz ona będzie dominowała. Jednym ruchem położyła Naruto na plecach. Jego penis sterczał, a Hinata potęgowała podniecenie pieszcząc go ręką, po czym bez wahania wskoczyła na niego, wbijając go w siebie. Znów jęknęła, tym razem z rozkoszy. Dziewczyna zaczęła wykonywać powolne ruchy w górę i w dół. Z początku powolne, a potem coraz szybsze. Jej piersi delikatnie podskakiwały. Widok ten jeszcze bardziej działał na chłopaka. Oparła się rękoma o jego klatkę piersiową i wykonywała teraz szybkie pełne ruchy, chciała go czuć w sobie, chcieli aby ta chwila trwała wiecznie. Naruto pieścił jej piersi, które podskakiwały coraz bardziej. Jedną ręką powędrował w dół i zaczął pieścić łechtaczkę dziewczyny. Hinata czuła jak podniecenie w niej narasta. Przyspieszała coraz bardziej, Naruto również wykonywał pewniejsze i szybsze ruchy, dając jej dodatkową rozkosz.

            Ciemnowłosą ogarniała dzika rządza i pożądanie. Nie liczyło się nic. Byli tylko oni. Jej oddech był coraz szybszy, nierównomierny, ciało jej drżało coraz bardziej. W pewnym momencie z jej ust dobył się głośny jęk rozkoszy, w oczach jej pociemniało a serce omal nie wyskoczyło z piersi, ciało wygięło się w łuk. Skórę pokryła gęsia skórka. Dziewczyna opadła prawie natychmiast na chłopaka. Była cała zdyszana i zgrzana. Naruto obdarowywał ją pocałunkami, jednak nie miał zamiaru dać jej odetchnąć. Po chwili znów przejął inicjatywę. Dziewczyna leżała na plecach, a on wykonywał ruchy biodrami penetrując ją, jednak tym razem jego ruchy były szybsze niż poprzednio. Bardziej pewne. Piersi jej znów poruszały się w rytm jej ciała. Hinata jęczała cicho, czuła jak rozkosz rozchodzi się po całym jej ciele. Jak ona go pragnęła. Naruto jeszcze bardziej przyspieszył, jego penis był już nabrzmiały do granic. Hinata czuła go w sobie, pragnęła go. Teraz jego oddech stawał się coraz szybszy i nierówny. Wiedział, że zaraz będzie szczytować. Chciał już wyjść z dziewczyny, ale ona objęła go nogami, nie pozwalając mu na to.

            - Dojdź we mnie… - jęknęła cicho.

            - Jesteś pewna…?

            Hinata nic nie odpowiedziała tylko kiwnęła głową. Jeszcze bardziej objęła go nogami. Ruchy jego były szybkie i pewne, ciało powoli się napinało. W końcu jakby przebiegł przez niego silny impuls. Ciało wygięło się w łuk, jęk rozkoszy rozniósł się po pokoju. Wypełnił swoją ukochaną, całym sobą. Po chwili opadł, opierając się łokciami na łóżku. Hinata cały czas obejmowała go nogami. Poczuła jak głowa chłopaka delikatnie spoczywa na jej piersiach, czuła jego ciepłych oddech na swojej skórze. Wplotła ręce w jego włosy, gładząc je delikatnie. W końcu Naruto doszedł do siebie. Podniósł wzrok i napotkał to spojrzenie białookiej, które tak bardzo kochał. Ciepłe pełnej miłości, ale i pożądania. Ich usta znów się spotkały, tym razem na dłużej.

            Ciągle gorące ciała po upojnej nocy, leżały spokojnie, nagie, wtulone w siebie. Naruto tej nocy dał Hinacie najwspanialszy prezent. Dał jej całego siebie.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

             Takim oto miłym akcentem zakończyliśmy kolejny rozdział naszej powieści :) Mam nadzieję, że dalej spełniam wasze oczekiwania i oczywiście zapraszam za tydzień na kolejny rozdział.

              Następny rozdział 21 grudnia (sobota): a w nim sylwestrowa noc Naruto i Hinaty w pracy :)

              Do zobaczenia za tydzień :)